Wekenlang was ze er wel, maar toch ook niet. Ze ging schuil achter hoge rekken. In het Victoriepark in Alkmaar werd hard gewerkt. Maar vrijdagmorgen, maar enkele dagen vóór de plechtige herdenking op maandag 7 oktober, kwam ze dan eindelijk weer helemaal tevoorschijn: Victorientje. En dan niet als vanouds, maar net even anders.

Weinig beelden zijn zó iconisch voor Alkmaar en zijn geschiedenis als Victorientje. Daarom staat ze op 7 oktober ook in het middelpunt van de herdenkingsbijeenkomst. "Ze is echt het symbool van Alkmaar Ontzet", zei Frits Westerkamp van de 8 October Vereeniging er eerder al over.

Dat Victorientje voorafgaand aan de viering even wordt opgepoetst, dát is niet eens zo bijzonder. Dat gebeurde de afgelopen jaren wel vaker. Maar deze keer onderging ze een ware metamorfose. (tekst gaat door onder de foto)



"Wat is dit nou weer?" horen we als Streekstad Centraal vrijdag een kijkje komt nemen in het Victoriepark. Goed, ze ziet er inderdaad anders uit na haar verjongingskuur, maar onherkenbaar, nee, dat is ze toch ook niet. Het groepje dat bij Victorien staat komt dan ook niet uit Alkmaar, zo blijkt. Ze nemen deel aan een speurtocht.

De echte Alkmaarders, die blijven wel even staan kijken. Zó is ze dus geworden, na de ingrijpende restauratie. De oude verflagen, die het beeld verstikten, moesten er toch echt eens af, oordeelde Kunstwacht aan het begin van de werkzaamheden.

En dus ging Victorientje zelfs even schuil achter grote rookwolken, toen die verflagen eraan moesten geloven. Daarna kwam er een grondig onderzoek en kregen de restaurateurs de oorspronkelijke kleuren weer in beeld. Zoals Victorientje er de laatste jaren uit zag, zo was ze eigenlijk niet bedoeld. (tekst gaat door onder de foto)



'Warmwit' moest ze worden, beloofde wethouder erfgoed Anjo van de Ven toen de pers zich halverwege september verzamelde rondom de hekken. En warmwit wérd Victorientje, zo bleek vrijdagmorgen in het Victoriepark. Met een sokkel die veel donkerder oogt dan eerst. In de nieuwe laag verf is hier de oorspronkelijke roodbruine tint van het natuursteen teruggebracht.

Voor de Kunstwacht zit het werk er nu weer op. De spullen worden in de wagen geladen. Nog even, en Victorientje staat hier weer alleen, zonder schermen. Maar dat zal niet lang duren. Maandagavond is hier immers de herdenking. Dan zijn alle ogen op haar gericht.

Dat komt goed, weet de deskundige van de Kunstwacht. Even blijft hij staan en kijkt hij terug. "Ja", klinkt het tevreden. "Ze ziet er echt weer verzorgd uit."