Ik heb de uitspraak van de voorzieningenrechter maar eens grondig bestudeerd. Onder de loep genomen, zogezegd, of beter gezegd bekeken door de glazen van mijn leesbril. Sterkte Plus drie, genoeg voor een heldere blik. De reacties verschilden nogal, wat me op de een of andere manier niet verbaast. Yxie en Provadja in het gelijk gesteld, dat betekent dat de Gemeente Alkmaar de verliezer is in dit proces. Mijn internetverbinding hapert als de communicatie tussen Yxie en de wethouder. In mijn geval is dat probleem van technische aard.
Onze wethouder van cultuur bekijkt het vonnis blijkbaar door een roze bril en ziet lichtpuntjes in de ambtelijke duisternis. Misschien verblind door de kerstverlichting, anders kan ik het niet verklaren. Het kan ook een krampachtige poging zijn om zich groot te houden, iets dat dit kleine gedrag voor een deel verklaart. Maar ja, hoe gaat dat in een college waar ook de kleine Heerema een veel te grote broek aantrekt? Dan struikel je vanzelf over de pijpen en vervolgens ga je op je platte gezicht, vijandig gestemd.
De uitspraak laat weinig ruimte voor discussie, hooguit voor nader overleg. Met als basis dat de wethouder zich aan de wet behoort te houden en niet bezig is met het spelletje ik zie, ik zie wat jij niet ziet. De juiste spelling is namelijk Yxie. En mevrouw van der Ven is duidelijk toe aan een bril. Of een betere, één op...sterkte, wet-houder
Charles Lemaire
