Vanaf het moment dat ik het ouderlijk huis verliet, heb ik elk jaar een flink deel van de kerstdagen in de auto doorgebracht. Of in de bus, de trein of welk vervoermiddel dan ook mij bij ouders dan wel schoonouders bracht. En Ik ben niet de enige in dit kikkerland die zich al die jaren tijdens die donkere dagen van hot naar her spoedt. Eigenlijk lijkt het alleen maar drukker te worden op de weg . Met de toename van het aantal samengestelde gezinnen door een of meerdere scheidingen en een daarmee samenhangende groei van bezoekjes aan de respectievelijke ouders/ schoonouders/voormalige schoonouders/hertrouwde schoonmoeder/ lattende schoonvader is het er qua kerstlogistiek gezien niet eenvoudiger op geworden.
Op eerste kerstdag zie je op de heenweg de rijdende vader, moeder met lippenstiftje ernaast -een wit of rood wolletje dragend- en de twee kinderen met koptelefoon op naar het schermpje kijkend dat aan de rug van de voorstoelen is bevestigd. Bij een achterbank met vier of meer kinderen leert de ervaring dat er in zo’n geval veelal sprake is van een busje en een moderne leefeenheid,- alleen aan het concept op de voorbank verandert niets.
Als in de loop van de avond de neus van de auto weer richting het stalletje thuis is gekeerd, ziet het kersttafereel er geheel anders uit. Moeder achter het stuur, vader weggezakt, kinderen hyper op de achterbak, hun energie richtend op de lotgenoten in de andere auto’s of op elkaar. Je mag hopen op de eerste versie waarin er driftig gezwaaid wordt vanachter de ruitjes; bij het op elkaars hoofd slaan met de teddy of het gevecht om de afstandsbediening is er nog maar bitter weinig overgebleven van de kerstgedachte waar het gezin mee de auto in stapte om de opa’s, oma’s, pake’s en beppe’s te verblijden.
Zelf mag ik nog steeds een onderdeel van deze massale verkeersstroom zijn door de tocht te ondernemen naar het noorden van het land. Ook dit jaar vertrekken we na het kerstontbijt om met de pakos en de beppos, zoals ze door de kinderen liefdevol worden genoemd, onder de boom te zitten. Het is voor de eerste keer een betrekkelijk eenvoudige operatie. We kunnen al onze aandacht richten op uitsluitend dit bezoek,- de andere oma zit in de Achterhoek bij een ander deel van de familie.
Het is niet alleen vanwege de rust die dat gegeven met zich meebrengt, dat ik mij voor het eerst ook een beetje kan verheugen op het kerstfeest. Twee van de drie dochters beschikken inmiddels over een rijbewijs. Hoera . Eindelijk is moeder bevrijd van een alcoholvrije eerste kerstdag (de eerlijkheid gebied te zeggen: geen drank tot de nachtelijke thuiskomst waar de moeder de kerst-stress in de vorm van een paar snelle glaasjes berenburg afdoende hoopte te bestrijden). Zij kan tijdens het eten ook de bijpassende rode en witte wijn, het portje voor of achteraf en de koffielikeur welgemoed tot zich nemen. Gelijk de man des huizes hoopt zij op de terugweg niets te vernemen van de honderdtwintig kilometer tussen het ene en het andere huis, maar lekker weg te sukkelen onder de tonen van de dochters favoriete muziekkeuzes. In een nieuwe formatie, zij beiden voorin en ik tussen man en kind nummer drie. Mmmmm. Happy Christmas.
Lidwien Feld
