Reclame
Bekeken: 914x

Een wereldkampioen ontmoeten, dat gebeurt de meeste sporters niet dagelijks. Maar kogelstootster en wereldkampioen Jessica Schilder kwam zondag langs bij 'haar' club Hera in Heerhugowaard om gehuldigd te worden. Met applaus, gejuich, vlaggetjes, 'high fives' en spandoeken werd ze ontvangen om daarna in het zonnetje te worden gezet. 

Op 20 september werd Jessica Schilder wereldkampioen kogelstoten tijdens het WK Atletiek in Tokio, Japan. Het was het resultaat van een zware titelstrijd, want ze moest echt in het toernooi komen en stond tot de zesde en laatste ronde nog naast het podium. Toen was daar dan toch de verlossende uithaal. De 26-jarige Jessica won met 20,29m. (tekst loopt door onder de foto)

Vrouw met medaille loopt lachend door een rij mensen buiten, waarbij ze handen schudt terwijl ze wordt toegejuicht. Wereldkampioene kogelstoten Jessica Schilder loopt door een erehaag terwijl ze aankomt. (foto: Pauline Meester)


Jessica loopt met een brede lach door een erehaag van veelal jonge clubgenoten die juichen, klappen, met oranje vlaggetjes wapperen en spandoeken laten zien. Daarna het 'formele' gedeelte, waarin haar wordt gevraagd naar haar ervaringen in Tokio.

"De Olympische Spelen van 2020 (zonder publiek, red) werd ik daar iets van zestiende, en ja om dan in datzelfde stadion wereldkampioen te worden, dat is niet te beschrijven. Ongekend." Of ze nog advies heeft voor de kinderen? "Het belangrijkste is dat je het leuk vindt, dan komen de prestaties vanzelf", zegt Jessica wijs. (tekst gaat verder onder de foto)

Een persoon in een pak ontvangt een bloemenboeket van een vrouw tijdens een buitenbijeenkomst, terwijl kinderen en andere volwassenen toekijken. Achter hen hangt een versierde banner met kindertekeningen en een olympisch thema. Sportwethouder John Does was ook aanwezig om Jessica Schilder te huldigen. Rechts naast de wereldkampioene haar oud-trainer Hans Arnhard. (foto: Pauline Meester)


Voorzitter Sebastiaan Huijs haalt aan dat meer Hera-atleten internationaal hebben gepresteerd. Best bijzonder voor een vrij kleine club, en volgens hem vooral door de trainers. Het is een mooi bruggetje om Jessica's voormalige trainer Hans Arnhard ook in het zonnetje zetten, die inderdaad meerdere internationals voortbracht.

Jessica wordt nog even gevraagd welk van de door de kinderen gemaakte spandoeken ze het mooiste vindt, maar daar laveert ze handig langs. "Ik vind ze allemaal even mooi", zegt ze tactisch. Daarna mogen ze vragen stellen aan de wereldkampioen en leren ze onder andere dat Jessica op haar zevende op atletiek ging, nog even aan ballet en tennis heeft gedaan, dat ze trainingen eigenlijk leuker vindt dan wedstrijden, zich pas besefte dat ze wereldkampioen kon worden toen ze de medaille al om had en dat ze trainer Hans het meest dankbaar is van iedereen. (tekst gaat verder onder de foto)

Een groep mensen, waaronder een vrouw met een medaille om haar nek, verzameld buiten bij een schoolgebouw. Een jong kind in een oranje shirt en een vrouw in een blauwe jas luisteren naar een man die iets voorleest. Andere mensen zitten op een bank en kijken toe, met een kleurrijk geschilderd doek in de voorgrond. Kinderen stellen Jessica Schilder allemaal vragen. Wanneer kwam ze op atletiek? Hoe ver stootte ze toen ze 11 jaar oud was? Wat is haar lievelingsdier? (foto: Pauline Meester)


En dan, als de meesten al eventjes weg zijn, wordt echt duidelijk hoe bijzonder de middag voor Jessica is. Ze loopt naar de kogelstootring waar ze in zo'n negen jaar tijd duizenden stoten vanuit heeft gedaan. Ze tilt de kap die er overheen ligt op en raakt even het beton aan met haar voet. Ze kijkt misschien wel een halve minuut lang naar de ring, terwijl ze kap boven haar hoofd houdt. Daarna legt ze die voorzichtig terug en is het moment voorbij. Hera is nooit uit haar hart verdwenen.
Pin It
Reclame

Agenda