"We doen dit al jaren. Heel veel jaren. Ik denk dat we ze allemaal wel een keertje gehad hebben." Dat krijg je als je zoals Marco Dijkstra al een kleine twintig jaar de bruggen in Alkmaar voorziet van een nieuwe lik verf. En zelfs na zo veel jaar, blijft het voor de schilder bijzonder.

Reinigen, ontvetten, schuren. Het zijn de voorbereidende werkzaamheden voor voordat het echte werk begint: de Schapenbrug bij het Waagplein wordt opnieuw geschilderd. Twee lagen verf in achttien dagen. Tenminste, verspreid over achttien dagen, want de twee mannen die de klus uitvoeren werken niet de hele dag door. "Eigenlijk stond deze brug gepland voor het einde van het seizoen, oktober. Maar dan wordt het weer zo slecht dat ik heb gevraagd of het eerder kon." Dat mocht, mits ze het zouden redden vóór de start van de Alkmaarse kermis. Maandag was dag één.

Marco heeft alle bruggen in Alkmaar al eens onder handen genomen. "Hartstikke leuk. En dit is één van de mooiste locaties, hè." Speciaal voelt het dus zeker, vertelt hij, terwijl kleine waterdruppeltjes van de hogedrukspuit over hem heen dwarrelen. "Je maakt het steeds meer eigen. Ik kom hier zo vaak en al zo lang." Marco lacht op de vraag of het als zíjn brug voelt. "Bijna wel." (tekst gaat verder onder foto)



Het ijzer van de Schapenbrug in zijn huidige vorm stamt uit 1912. "Maar de poort en de balans zijn van hardhout en daar komt zo veel vocht en alles in. Die hebben regelmatig onderhoud nodig en worden vervangen. Ze zijn niet zo oud als ze eruit zien", licht de schilder toe. Is het dan niet gewoon makkelijker om alles te vervangen door kunststof? Scheelt een hoop gedoe. Maar ook dat verweerd. "Dus eigenlijk maakt het niet uit. Denk ik dan."

Een speciale schildertechniek is niet nodig voor de Schapenbrug. "Wij doen gewoon ons best, met de kwast en de roller. Als de laagdiktes maar goed zijn en hij er weer netjes uitziet de komende acht jaar", want zo lang gaat zo'n schilderbeurt gemiddeld mee. Misschien een modern kleurtje dan? Geel, of zo, passend bij de kaasmarkt. Marco schudt zijn hoofd. "Vroeger hebben de balansen wel een andere kleur gehad." Hij wijst omhoog, "kijk, hier is-ie grijs, en als je daar kijkt" - hij wijst naar een brug verder, "is-ie ook grijs. Op de Oudegracht net zo. Ze krijgen allemaal dezelfde kleur nu. Daar kun je niks aan veranderen." (tekst gaat verder onder foto)



Marco grijpt zijn schuurapparaat; het werk moet door, zeker met zo'n strak tijdschema. Want schilderen in het hoogseizoen maakt dat ze rekening moeten houden met de drukte; de mannen hebben speciale werktijden. "En we kunnen natuurlijk niet op vrijdag werken, hè. De kaasmarkt!" Hij gebaart met zijn handen en lacht. "Ja, ook wij moeten daarvoor wijken."