"We moeten nu naar het speeltoestel kijken, want...", directeur Jolijn (11) kijkt- al wandelend over het grindpad - vragend op naar de échte directeur, Ron Karels. "Nou", helpt Ron, "er is onderhoud geweest en daar hebben we hebben een vette rekening voor gehad, hè." Mede-directeur Nathan (11) knikt en vult aan: "Tweeduizendvierhonderd euro." Dus dat moet wel even gecontroleerd worden.
Kinderen zijn deze dinsdag de baas in het Broeker Veiling Museum. Van baliemedewerkers tot directie, van poepscheppen in de varkensstallen tot een zak uien verpatsen op de veiling: de leerlingen van groep acht van basisschool de Mozaïek - buur van het museum - doen het allemaal.
"Kijk, dat is het zwaardere werk!" Karels wijst naar de klasgenoten van de directeuren, die grindstenen uit een kruiwagen scheppen. "Ja, wij kunnen alles!", schreeuwt de schepper. "Maar wij eten taart!", roep directeur Nathan grappend terug. Nathan wist meteen dat hij vandaag directeur wilde zijn: "Ik kan gewoon goed mensen motiveren. Als ik later groot ben wil ik geld verdienen, maar wel op een rustige manier." (tekst loopt door onder foto)
Beheerder Richard (rechts) ziet erop toe dat alle klusjes op het terrein worden uitgevoerd (Foto: Streekstad Centraal)Alle leerlingen moesten solliciteren voor de functies die ze vandaag uitvoeren. Hun meester Joost maakte vervolgens een verdeling. Halverwege de dag wordt er gewisseld. "We bestaan vijftig jaar en we hebben deze week een beetje omgedoopt tot feestweek", vertelt Wouter van Assendelft van het museum. "We wilden kinderen een keer de macht geven, en wie weet komen ze ook met leuke ideeën!" Ook Wouter moet er vandaag aan geloven; zijn twee nieuwe marketingcollega's beheren de sociale kanalen.
Aangekomen bij het speeltoestel, roept Nathan: "Even testen, hoor!" De directeurtjes roetsjen de glijbaan af. Goedgekeurd. Jolijn pakt haar lijst erbij en loopt de punten af. Eén van de schommels is volmaakt ondergescheten door een vogel. "Dat moet je doorgeven aan beheer." Met een grote grijns lopen ze naar hun dienstdoende klasgenootjes. "Wat doe je me aan!", roept één van hen wanhopig. (tekst loopt door onder foto)
De directeuren-voor-één-dag checken goed of het toestel er netjes uitziet; er blijkt een klimsteen te missen, of is 'ie verplaatst? (foto: Streekstad Centraal)Terwijl een groepje leerlingen ter voorbereiding van de lunch ondertussen wortels raspt, lopen groepachters Puk en Lex richting het veilingslokaal. In de grote vriescel verzamelen ze bibberend de appels, uien, kolen, aardbeien, enzovoort, die zo geveild worden.
Niet veel later varen de twee, stralend als sterren op de rode loper, het veilingslokaal binnen op hun beladen schuit. Lex mag de grote veilingklok beheren, waarna de voorbeeldverkoop van zestig kilo uien voor maar een paar cent wordt verkocht. "Mevrouw, nu eet ik vanavond droog brood!", grapt hij, geveinsd teleurgesteld. (tekst loopt door onder foto)
Alle 'museumbazen', waaronder Puk (links) en Lex, kregen vandaag een naamkaartje met hun functie erop (foto: Streekstad Centraal)Gelukkig gaat de verkoop hierna wat beter, want "al het geld dat we vandaag ophalen gaat naar Stichting Dierenlot", vertelt Puk, haar klederdrachtshirt in haar rokje gepropt. Ze is gek op dieren, dus ze werkt hard vandaag. Met verve houdt ze de zak appels omhoog, terwijl Lex stelselmatig de potentiële verkoopprijzen opnoemt. En zo gaat het nog wel even door hier.
"Het gaat wel hectisch vandaag", roept een vrijwilliger in de wandelgangen. Haar collega knikt, het is even anders dan anders vandaag. Maar het plezier straalt van de gezichten. Van zowel de grote mensen, als de kleine.
