Een ontmoeting, eerste gesprek, kus en wie weet wat nog meer. Het klinkt wellicht zo vanzelfsprekend, maar voor mensen met autisme kan het een behoorlijke uitdaging zijn. Dat weet Pascal van IJzendoorn als geen ander. Samen met zijn collega's organiseert hij zaterdag een datingevenement in Heerhugowaard. En wat blijkt: aan interesse geen gebrek. "Vijftig mensen hebben zich aangemeld."
We spreken Van IJzendoorn als hij volop bezig is met de voorbereidingen van het evenement. De secretaris van de Nederlandse Vereniging voor Autisme (NVA) is hoorbaar enthousiast. Aanstaande zaterdag hopen verschillende mensen met autisme de liefde te vinden in het NVA-huis aan de Deimoslaan. "Ik vind het wel spannend. Er komt een hoop kijken bij de organisatie. Het zal vooral een leermoment worden, het is ook voor ons de eerste keer. De een heeft waarschijnlijk wat meer begeleiding nodig dan de ander."
Voor mensen met autisme kan het liefdespad een extra hobbelige weg zijn. De inmiddels 41-jarige Van IJzendoorn kreeg zo'n elf jaar geleden de diagnose autisme. Na jaren van psychische klachten en opnames in klinieken, kwam er eindelijk duidelijkheid. "Daten kan een struggle zijn voor mensen met autisme. Je zit met je eigen gevoelens. Want wanneer ben je verliefd? En wat is die spanning die je voelt, is dat verliefdheid? Daar ben ik zelf de mist mee in gegaan."
De date-middag staat compleet in het teken van de liefde. Op initiatief van de mensen met autisme zelf. "Daar was echt vraag naar hoorden we van onze collega Chantal. Samen met haar team kwam ze op dit idee. En ja, daar konden we natuurlijk geen nee tegen zeggen." De deelnemers leren elkaar kennen door een bordspel, gesprekskaarten of wandeling. Alles kan en niets moet: "We hebben uiteindelijk acht matches kunnen maken. Dat was wel lastig, want het stukje genderidentiteit was wel een uitdaging. Maar het is uiteindelijk een gemêleerde groep geworden en eerlijk gezegd zijn we er trots op dat we zoveel matches konden maken."
Tijdens de voorbereidingen voor het evenement komt ook bij Van IJzendoorn weleens de vraag op of hij zelf meer begeleiding had gewild in de liefde. "Het moeilijke is dat ik het allemaal zelf ook wel wilde oplossen. Daar was ik gewend aan, dus het kwam niet in me op om ondersteuning te vragen." Maar, zo stelt hij, begeleiden is goed, maar niet te veel doorslaan. "Het kan mensen ook afhankelijk maken. Juist bij autisme is het ook belangrijk om autonomie te behouden. En als je wordt gestuurd door je omgeving en alles uit handen wordt genomen, ben je niet met je zelfstandigheid bezig."
