Even veert Frits Dijkstra op, als een vissersbootje de Rustenburgersluis in Rustenburg dreigt te nemen. "Ik moet naar Obdam", klinkt het. Vals alarm dus. De visser neemt de afslag, zwaait vriendelijk en vervolgt zijn route. En zo blijft de sluis tijdens de vrijwillige dienst van sluiswachter Frits Dijkstra jammer genoeg gesloten.

De sluis in Rustenburg en de bijbehorende brug wordt doordeweeks bediend door vrijwilligers. In diensten van twee of drie uur zetten zo'n 15 personen zich in voor het behoud van de sluis. Deze stamt uit 1920.

Eén van die vrijwillige sluiswachten is de 73-jarige Frits Dijkstra, uit Bergen. "Ik was tien jaar lang trouwambtenaar in de gemeente Langedijk, maar ik moest daar van de wet mee stoppen toen ik 70 werd", vertelt Dijkstra aan mediapartner NH Nieuws. "Dat vond ik heel jammer. Toen ik zag dat ze hiervoor vrijwilligers zochten, heb ik gereageerd."

Na het halen van een brevet, kon hij aan de slag. "Het leukste vind ik om de brug en sluis te bedienen. En ik wilde met mensen te maken hebben. De mensen die je hier tegenkomt, zijn of een dagje uit of op vakantie, dus altijd goed gehumeurd. En dat ben ik zelf ook."

Druk is het niet op een stralende en warme woensdagochtend tussen 10 en 12 uur, de vaste dienst van Frits. En dat is zacht uitgedrukt. Er komt geen enkele boot voorbij. "Straks, tijdens het hoogseizoen, zal dat anders zijn. Dan komen er genoeg boten. De bedoeling is om met elkaar deze sluis draaiende te houden. Dan kun je niet zeggen: 'Op woensdagochtend ben ik er niet, want er komt waarschijnlijk toch geen boot'. Zo werkt dat niet."

Toch komt hij zijn tijd wel door. De koffie staat voor hem klaar in het aangrenzende restaurant De Gouden Karper en op het bankje bij de sluis komt hij naar eigen zeggen 'helemaal tot rust'.

Daarnaast is de saamhorigheid met de groep vrijwilligers groot. Het klompje - onlosmakelijk verbonden met de sluiswachter - speelt daar een grote rol in. "Omdat dit een gratis doorgang is, mogen we niet leuren om geld. Dus staat het klompje op een vrij bescheiden, maar wel zichtbare plek. Als bezoekers ons toch iets willen geven, gaat dat geld in de fooienpot. Eén keer in het jaar gaan we daarvan uiteten. Hartstikke gezellig."

Na twee uur tevergeefs wachten zit de dienst van Frits er op. Het resultaat: nul boten, de sluis blijft gesloten. Toch vult hij secuur het logboek in. "Tussen 10 en 11: nul boten. En tussen 11 en 12: ook nul boten."

Het heeft weinig invloed op het positieve karakter van Frits. "Als ik mij alleen laat leiden door het aantal boten dat er langskomt, dan zit hier niemand. En als je zoiets in stand wil houden, dan is het belangrijk dat hier iemand zit. Ook als er even geen boten voorbij komen. Ik blijf vrolijk, hoor."