Ze stonden aan de wieg van wat nu maatschappelijk werk wordt genoemd. De Julianazusters uit Heiloo hebben zich hun hele leven ingezet om arme gezinnen te helpen die het moeilijk hadden. Als er gekookt moest worden, een baby geboren was of als het huishouden moest worden gedaan kwamen de zusters langs. De dames worden nu geëerd met een tentoonstelling in hun voormalige klooster.
Het Julianaklooster werd opgericht in 1914 op het bedevaartsoord Onze Lieve Vrouw in Heiloo. Het harde werken van de zusters, ook wel bekend onder de naam Juliaantjes, was onlosmakelijk verbonden met hun geloofsleven. Vanuit een diep geloof zetten zij zich in voor de samenleving. "Ik ben heel blij dat we deze tentoonstelling hebben kunnen realiseren", vertelt priester Jeroen de Wit tegen mediapartner NH Nieuws. "Ze hebben heel veel goed werk in deze omgeving verricht. Ze hebben echt de roep van God gehoord om dit pad te bewandelen."
Aan de hand van tientallen foto’s en persoonlijke verhalen van de Julianazusters wordt hun werk en leven gepresenteerd. De tentoonstelling Julianazusters 'Zorg uit Handen' werd vrijdag geopend door Bisschop Jan Hendriks en is elke tweede zaterdag en vierde zaterdag in de maand geopend voor publiek. "We hopen dat mensen die de zusters hebben gekend langskomen om de tentoonstelling te bezichtigen. Het is ook bedoeld voor mensen die zich willen laten inspireren door hun bijzondere werk". aldus conservator Nanine van Smoorenburg.
In 2004 verlieten de zusters op leeftijd hun geliefde 'moederhuis'. De taken die zij hadden werden op een gegeven moment overgenomen door de overheid. "Dat betekende niet dat ze ineens nutteloos waren", vertelt conservator Smoorenburg. "Ze gingen aan de slag als vrijwilliger of of katholieke basisscholen."
Het klooster is nu een gastenverblijf waar momenteel Oekraïense vluchtelingen verblijven. "Dat is eigenlijk helemaal in de geest van de Juliaantjes", aldus priester De Wit. "Het is jammer dat ze het niet meer kunnen zien." Want van de Juliaantjes is er nog maar één zuster over. Die wordt uiteindelijk begraven op de begraafplaats vlakbij het klooster waar ook de andere zusters liggen. "Het is heel mooi dat ze daar samen liggen. Hun ziel is al bij God, maar het is mooi dat ze uiteindelijk allemaal thuiskomen."
