Alkmaar, 14 juli 2013. Alweer voor de 36e keer gingen de deelnemers van Prutmarathon in Schermerhorn vrijwillig door het slijk. Drie ronden keer 21 keer door het slijk zelfs. Ieder rondje is ongeveer een kilometer. In de tweede sloot ligt altijd een kunststof buis om het nog even lastiger klauteren te maken. En na dat alles kwamen ze met een glimlach of een zucht, dat verschilde per deelnemer, over de finish. Ron Molenaar vertoonde hetzelfde kunstje bij de masters. Gerwin Groot en Ilse Croes bleken de snelste senioren te zijn. Ids Ranzijn was bij de jonge deelnemers het snelst over één rondje. Om een kans te maken op een overwinning is er niet alleen een stevige conditie vereist, maar is het ook nodig om de juiste techniek te hanteren. Het uit de sloten klimmen is namelijk geen sinecure en dat is wel waar een groot gedeelte van de winst of het verlies gerealiseerd wordt.
Hoewel er meerdere prutmarathons in het land, en vooral de omgeving, bijkwamen, is vooral de ploegenrace in Schermerhorn uniek in zijn soort. Vijf deelnemers met minimaal één dame slepen zich voorzien van een rubberboot richting finish. Slechts de eerste twee prutmarathons kenden geen ploegenwedstrijd, maar sinds 1978 is de strijd om de eer (en de schoonste dame!) niet meer weg te denken. De oervader Joop Deckwitz, aanschouwt het baggerspektakel nog altijd.
