Ooit redde Thomas de koepel van vernielzucht en achterstallig onderhoud door haar te kraken en beetje bij beetje op te knappen. Hij zette er schildersspullen neer, een tafel een stoel, een petroleumkacheltje en ging aan het werk. 's Zomers werden zo nu en dan de luiken opengegooid en klonk er net als vroeger muziek in de Alkmaarder Hout. 'Willen jullie wijn?' vroeg Thomas, waarna hij een verhaal afstak over het bijzondere licht dat 's morgens vroeg door de bomen schijnt en die keer dat hij laat op de avond raar volk het park uit had moeten jagen. In de jaren daarna werd de muziekkoepel gerestaureerd, en het aantal optredens in de koepel wegens groot succes fors uitgebreid. Iedereen blij behalve Thomas. Die werd het allemaal wat te druk in het park en ging op zoek naar een nieuwe onontgonnen plek.
Aan dit alles moet ik denken als ik bij het opschonen van mijn computer een opzetje voor een roman tegenkom waar ik, geïnspireerd door het park, de koepel, het atelier van Thomas, ooit aan begon. Het is het verhaal van Nathan die op de eerste avond in een gekraakte muziekkoepel besluit modelschilder te worden. Dat wil zeggen, modelschilder met woorden. Nathan gaat als een bezetene aan het werk. Eens per week neemt er een model plaats op een bij de kringloopwinkel aangeschafte divan. Wanneer het model zich heeft ontkleed neemt modelschrijver Nathan plaats achter een verrijdbare tafeltje waarop een ouderwetse typemachine. Vanaf de eerste aanslag draait hij geconcentreerd om het model heen, tikkend als een bezetene. Wat verlegen met de stiltes die tijdens de schrijfsessies in de koepel neerdalen begint Nathan, als ware hij geen modelschrijver maar kapper, tijdens het schrijven vragen aan zijn model te stellen. Het duurt niet lang of Nathan verweeft de weerslag van deze gesprekjes in het geschreven portret. Na een jaar bundelt Nathan 15 van zijn portretten in een boekje, dat mede dankzij een lyrische bespreking in de Viva in slaat als een bom. Echt spraakmakend wordt de 'Geeft zich bloot' serie als deze een plek krijgt op de achterpagina van Vrij Nederland. Politici, schrijvers, muzikanten, Nathan weet ze stuk voor stuk zo gek te krijgen naar Alkmaar af te reizen om zich in de intieme omgeving van de muzieknis letterlijk bloot te geven.
Misschien moet ik dat boek toch eens afmaken. Of zelf modelschrijver worden. Eens informeren of de koepel nog vrij is...
Gert-Jan Leerink
