Van het werken voor een kledingmerk, via de import van dranken, naar het 'plotseling' samen opstarten van een slijterij aan de Laat in Alkmaar. Tobias van den Bosch (23) en Pascal Boon (26) waagden de sprong in het commerciële diepe, nota bene op de locatie waar de twee voorgangers het niet konden bolwerken. "Ja, het is inderdaad een risicovolle stap."
De drie slijterijen van 't Hekeltje werden in 2014 overgenomen en heetten vanaf toen De Slijterij van Alkmaar. Maar na vier jaar restte slechts faillissement. Eind 2020 was het Remco Voskuil van café De Kleine Deugniet die de deuren van de slijterij weer opende. Eind maart 2025 was het ook voor Slijterij De Laat einde verhaal. Tobias en Pascal lieten zich er niet door ontmoedigen.
En nee, ze hebben nooit eerder een winkel gehad, maar helemaal groen zijn ze ook weer niet. "Pascal was accountmanager bij een kledingmerk en ik deed een meeloopstage. Ik studeerde toen Business Studies", vertelt Tobias aan Streekstad Centraal. "Hij reed vanuit Daalmeer naar Landsmeer en ik kon meerijden. We kenden elkaar daarvoor al een beetje via vrienden." (tekst gaat verder onder de foto)
Tobias van den Bosch (rechts) samen met de 'onmisbare' Egon de Weerd. Op de toonbank de Siciliaanse Limecello die Tobias en Pascal bij elkaar bracht. (foto: Streekstad Centraal)Pascal kon helaas niet aanwezig zijn bij ons bezoek dus Tobias vertelt verder. "Pascal ging met een compagnon likeuren uit Sicilië importeren en hebben Limecello ontwikkeld. Als Limoncello, maar dan niet met citroenen maar limoenen. Dat brachten ze vorig jaar februari op de markt en toen ben ik vrij snel ook ingestapt. Dat deed ik eerst naast mijn studie en toen die klaar was fulltime. Binnen een jaar heeft Pascal eigenlijk in zijn eentje 180 tot 200 slijterijen aan ons verbonden, waaronder Slijterij De Laat."
"Halverwege maart werden we gebeld: of we onze voorraad konden ophalen", vertelt Tobias over het prille begin van hun nieuwe avontuur. "En toen is het balletje gaan rollen. We hadden een prima band en konden goed praten over waarom hij stopte en over een overname. Vanuit onze kennissenkring heeft een boekhouder gekeken of alles een beetje klopte en toen hebben we bepaald dat het kon, maar dat het wel wat werk zou vergen. Op 4 april hebben we alles getekend en op 2 mei was de 'zachte' opening."
Tot nu toe loopt alles best okay, zegt Tobias. "Er zijn heel veel oude klanten die terugkomen. Wel grappig is dat er mensen tussen zitten die niet door hadden dat Slijterij De Laat gesloten was, die stonden een beetje perplex. Op 7 juni hadden we de grote opening en sindsdien zien we allemaal nieuwe mensen langskomen." (tekst gaat verder onder de foto)
De feestelijke opening van Slijterij De Kaaskop op 7 juni. Pascal deelt bubbels uit aan de bezoekers. (foto: aangeleverd)Geen eigenaar, maar wel bijna onmisbaar is Egon de Weerd. Hij was dat ook al voor de vorige eigenaar. "De laatste anderhalf jaar van Slijterij De Laat stond ik hier altijd, en heb misschien wel een beetje het bedrijf gerund." Egon neemt de vorige eigenaar niks kwalijk. Hij benadrukt dat die hart voor zijn zaak en het personeel had. Maar het gevolg was dat veel mensen dachten dat Egon de eigenaar was. "En dat heb ik nu nog steeds. Dan zeggen ze: oh wat leuk dat je het hebt overgenomen!"
Hij heeft het wel serieus overwogen. "Ongeveer tien seconden. Wat ik doe vind ik leuk, maar ik als ik de deur achter me dicht doe, wil ik mijn werk niet naar huis nemen. Ik heb vrienden met een eigen bedrijf kapot zien gaan, als het ware. Het is niet voor iedereen. Ik hoop dat het voor Tobias en Pascal goed werkt."
Maar gewoon maar doorkabbelen zal dus niet genoeg zijn. Er zijn al ideeën. "We hebben door het hele land een beetje kunnen spieken bij slijterijen. Een proeflokaal is interessant, alleen al als eyecatcher. Het geeft een gevoel mee", raakt Tobias op stoom. "Met vertegenwoordigers die vertellen over hun merken, bezorgen, click en collect, we willen de horeca benaderen. Je moet verder dan alleen winkelverkoop kijken anders red je het niet."
