Breed lachend lopen ze in de coulissen van theater De Vest, na het ontvangen van een daverend applaus. Zo op het oog zou je zeggen dat alles in orde is. Maar achter de lachende gezichten leeft een zorg bij velen van hen: leven mijn vrienden en familie aan het front nog?
“Bijna iedereen uit de groep die uit Oekraïne komt, kent wel iemand die aan het front vecht,” vertelt Nataliia Tuzchak (21). Ook zij kent ze. Of kende. “Mijn oude balletleraar is omgekomen aan het front, en een andere kennis van me heeft zijn been gebroken.” Ze kent nog meer mensen aan het front en die belt ze allemaal vrijwel elke dag. “Je wilt toch even weten of ze nog leven.” (tekst gaat verder onder de foto)
Vaak denken de balletdansers aan de oorlog in hun land, maar tijdens voorstellingen moet alle focus gericht zijn het dansen. (foto: Streekstad Centraal)Ondertussen reist Nataliia de hele wereld over om balletvoorstellingen te geven met de groep, waarvan de meesten uit Oekraïne komen. Zaterdagavond waren ze in Alkmaar, waar ze het Zwanenmeer speelden voor een uitverkochte Vest. Hoewel de groep een droomtijd beleeft, werpt de oorlog in Oekraïne een grote schaduw over het succes.
“Je gaat gewoon door, maar met de oorlog die steeds in je gedachte voorbij vliegt, is dat af en toe wel zwaar”, vertelt Martin Korol (20). Hij is geboren in Charkiv, maar verhuisde al vóór de oorlog naar Polen om zijn balletdromen na te jagen. Zijn familie woont nog wel in Charkiv, dat vorige week nog zwaar gebombardeerd werd door Rusland.
“Ik maak me elke dag zorgen om mijn familie,” vertelt Martin. “Het is pittig om je te blijven focussen op ballet, want er kan elke dag een bom vallen op het huis van mijn familie.” Ook om zijn geboortestad zelf maakt hij zich dagelijks zorgen. Russische troepen naderen nu op zo’n veertig kilometer van Charkiv. “Ik ben bang dat mijn stad deze winter nog wordt binnengevallen.”
Productiemanager Stefan Stolk ziet ook hoe de jongeren worstelen met het vinden van een balans tussen het vieren van de successen en het bezorgd zijn om hun vrienden en familie in Oekraïne. “Je ziet dat ze het er lastig mee hebben, maar ze presteren desondanks nog steeds fantastisch. Dat is ontzettend knap.” Hoewel hij niet in Oekraïne is geboren, wordt hij nu wel regelmatig geconfronteerd met de oorlog. “Ik zie ze vaak videobellen met mensen die aan het front vechten, dan komt de oorlog ineens heel dichtbij.” (tekst gaat verder onder de foto)
Terwijl het Charkiv City Ballet hun laatste danspassen uitvoert, geeft het publiek alvast een staande ovatie. (foto: Streekstad Centraal)Omdat veel leden van de groep familie en vrienden hebben in Oekraïne, vinden ze veel steun bij elkaar. “We slepen elkaar er echt doorheen”, zegt Nataliia. Ze heeft niet al te lang de tijd om te praten met Streekstad Centraal, want ze moet zich snel omkleden en vroeg naar bed vanavond. Morgen treedt het Charkiv City Ballet op in Antwerpen.
De wel in Oekraïne geboren geluidsman Alex van de balletgroep zou eigenlijk nog liever even in Alkmaar blijven. “We zijn hier een paar dagen geweest en heb een heel fijn gevoel bij deze stad gekregen. Maar goed, we moeten door. Hopelijk kunnen we na onze tour weer terugkeren naar een veilig Oekraïne.”
