"We krijgen René hier niet mee terug, maar we willen erkenning voor de gemaakte fouten." Het is 2019 als Koedijker René de Jong (61) de diagnose blaaskanker krijgt. Voor een operatie moet hij naar het Noordwest Ziekenhuis in Alkmaar, waar hij na vijf dagen overlijdt. Zijn nabestaanden vinden dat er meerdere medische fouten zijn gemaakt en dagen de medische specialisten en verpleegkundigen - vijf jaar na dato - voor het regionaal medisch tuchtcollege. 

Als vitale zestiger schrok René behoorlijk toen hij op een ochtend bloed aantrof in zijn urine. "We zijn meteen naar de huisarts gegaan", vertelt zijn weduwe Irene (64) aan NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal. Onderzoek in het ziekenhuis wijst uit dat René blaaskanker heeft. (tekst gaat verder onder foto)

René wordt bestraald en artsen halen een klein stukje blaas weg, wat effect lijkt te hebben. "De eerste controle was goed, maar daarna bleek het toch weer fout te zijn." René's blaas moet helemaal verwijderd worden. Met een stuk van zijn darm wordt vervolgens een nieuwe blaas gemaakt. Wanneer René wakker wordt uit zijn narcose, zit Irene naast zijn bed. Haar man spuugt alles onder en lijkt verward. "Hij had niet eens door dat ik er was", zegt ze. "Alle apparaten om hem heen piepten." Irene wordt de zaal uitgestuurd.

Irenes man lijkt op te knappen en mag naar de verpleegafdeling. "Eigenlijk ging er vanaf toen elke dag iets mis." Het valt Irene tijdens een bezoek bijvoorbeeld op dat het knopje waarmee René de verpleegkundigen kan oproepen, op de grond lig. "Hij vroeg ook om extra pijnstilling, maar de verpleegkundige kon niet terugvinden wanneer deze voor het laatst was gegeven. Niet opgeschreven dus." (tekst gaat verder onder foto)



"Daarna ging het alleen maar slechter", gaat de weduwe verder. "Op zondag zei hij: laat de kinderen maar niet meer komen." De herinnering raakt haar tot tranen aan toe. Haar zoon Jeroen (40) neemt het gesprek over. Hij heeft zich de afgelopen jaren beziggehouden met de zaak, omdat hij medische kennis bezit door zijn werk in de eerstelijnszorg.

In het dikke dossier dat Jeroen heeft, staan alle medische verslagen van zijn vader, evenals de protocollen van het ziekenhuis en verklaringen van behandelaars. "Diverse protocollen en richtlijnen zijn in de wind geslagen", vertelt hij. "Er is roekeloos gehandeld door behandelaars en verpleegkundigen en dat wordt niet erkend." In plaats daarvan dekt de één de ander, stelt hij.

Met de dag gaat René verder achteruit. Zijn hartslag stijgt en hij krijgt moeite met ademhalen, "ondanks dat hij liters extra zuurstof kreeg. Hij had veel pijn en werd ook verward." René trok dan bijvoorbeeld het zuurstofslangetje uit zijn neus.(tekst gaat verder onder foto)



Allemaal symptomen die een bel hadden moeten laten rinkelen bij de artsen, zegt Jeroen. Maar de specialist denkt in de hoek van hyperventilatie door pijn en angst, en geeft René een kalmeringsmiddel, zo staat in het medisch verslag. Terwijl dit volgens Jeroen signalen zijn van bloedvergiftiging, een longontsteking en delier (ernstige verwardheid, red.) "Als ze de richtlijnen hadden gevolgd, wisten ze dat het om iets veel ergers ging."

Ondertussen krijgt René sondevoeding, waarbij het volgens Jeroen ook meermaals is misgegaan. In het verslag staat namelijk dat René's maag steeds te vol zit. "Op bepaalde momenten is zijn maaginhoud zelfs twee tot drie keer de norm", zegt Jeroen. "Maar geen van de verpleegkundigen lijkt aan de bel te trekken."

En zo gaan er nog meer dingen mis, tot de fatale fout. Door de overvolle maag was René's sondevoeding verlaagd, maar een verpleegkundige in opleiding verhoogt deze, zonder toestemming van een leidinggevende. Ze kon volgens Jeroen in het dossier namelijk niet vinden waarom het verlaagd was.

Onafgebroken zit Irene bij haar mans bed en ziet hem aftakelen. "Ik wilde die nacht bij hem slapen, maar hij zei: 'Nee, doe maar niet. Dan slaap jij ook niet lekker.'" De volgende ochtend wordt Irene gebeld: het gaat slecht met René. Samen met haar kinderen haast ze zich naar het ziekenhuis. Wanneer ze in Rene's kamer het gordijn opentrekken, zien ze dat hij is overleden. "Hij lag zelfs al onder een wit laken, maar niemand ving ons op." (tekst gaat verder onder foto)



Irene moet aanhoren dat haar man die ochtend was gevonden op de grond, in een plas braaksel. De schouwarts laat weten dat hij is gestorven door massale aspiratie, wat inhoudt dat er vloeistoffen in zijn longen terecht zijn gekomen. Het gevolg: een hartstilstand.

Nu willen Jeroen en Irene erkenning voor de gemaakte fouten. "Uit het dossier blijkt dat er weinig overleg was tussen artsen en verpleegkundigen. Protocollen werden niet goed gevolgd. Zijn moeder vult hem aan: "Specialisten blijven de gemaakte fouten bagatelliseren of zelfs ontkennen." Ze wil dat er van deze zaak geleerd wordt, zodat niemand anders dit hoeft mee te maken.

Behandelaars erkennen dat sommige zaken anders of beter hadden gekund, maar daarmee is volgens hen niet direct sprake van tuchtrechtelijk verwijtbaar handelen. In het Noordwest Ziekenhuis is in ieder geval het beleid rondom blaasverwijdering opnieuw onder de loep genomen en verscherpt. Het ziekenhuis laat zich inhoudelijk nog niet uit over de zaak. "Wij wachten de uitspraak van het tuchtcollege af."