"Kijk mij nou eens zitten!" roept Wil trots, haar ogen stralen van plezier. Met een brede glimlach zit ze op de grote rode driewieler, waar ze met enige moeite op geklauterd is. "Nee joh, dat gaat me nooit lukken", had ze nog geroepen, terwijl ze met wat ondersteuning op het zadel werd geholpen. Maar zodra ze zat, was haar enthousiasme niet meer te missen. "Ik vind het wel spannend hoor", geeft ze toe.

"Ze is dik in de 80, maar ze geniet er zo van", vertelt Gea Schoonewelle, locatiemanager van het Huygenwaerthuis in Heerhugowaard. De brullende motoren, versierd met vlaggetjes en knuffels, starten één voor één op. Wanneer de stoet vertrekt, staan langs de kant de familieleden en verzorgers klaar om de ouderen uit te zwaaien.



Samen met het Middelwechhuis organiseerde de woonzorglocatie van Dagelijksleven zaterdagmiddag een Eindzomerfeest voor mensen met dementie. Stichting 2Wheels4Wings kwam met twaalf motoren op bezoek om de bewoners een leuk middagje te bezorgen. De ouderen zaten in een zijspan of achterop. "Kijk om je heen, je ziet alleen maar glimlachende mensen. Daar doen we het voor", legt Paul Hulsegge van de stichting uit.

In de zomerperiode gaat de stichting - bestaande uit zo'n 40 vrijwillige motorrijders - om de week langs verschillende locaties om mensen met een beperking, handicap of ouderen mee te nemen voor een ritje op de motor. "We willen op deze manier de doelgroep even een middagje uit hun isolement halen. Ik sta te zweten in mijn pak, maar als je de mensen ziet genieten, krijg je zoveel energie. Dat is met geen geld te koop, we doen het echt met liefde”, vertelt Paul.



Bij de zorghuizen in Heerhugowaard zijn de ouderen dolenthousiast. Na een half uur door Heerhugowaard en Obdam gereden te hebben keert de groep terug. "Zo leuk dat ze dit organiseren" en "Kijk dan hoe mooi de motoren zijn", klinkt het onderling. Voor veel van de ouderen is het de eerste keer dat ze op een motor zitten. Zo zegt de 78-jarige Louise: "Ik sta te trillen op mijn benen, maar het was geweldig."

Terwijl de volgende groep op de motoren vertrekt, laat René Rood trots de video zien die hij van zijn moeder heeft gemaakt. "Ik had nooit verwacht dat ze het allemaal zouden doen. Mijn moeder gaat al voor de tweede keer. Ik denk dat ik zelf ook maar zo'n motor koop, zodat ze bij mij achterop kan."



Zijn moeder heeft dementie, en voordat ze in het zorghuis ging wonen, zorgden hij en zijn zussen voor haar. "Ze ging steeds meer achteruit en voelde zich helemaal niet veilig thuis. Nu lijkt ze zich steeds meer te herinneren en ziet ze er veel gezonder uit. Sinds ze hier woont bloeit ze weer helemaal op", vertelt René met een glimlach.

De zorghuizen staan er sinds het najaar, en dit is dus ook het eerste Eindzomerfeest dat ze organiseren. Locatiemanager Gea kijkt tevreden toe. "Ik hoop dat we dit jaarlijks gaan doen", zegt ze. "Alles wat we aangeboden krijgen, pakken we aan, zo ook dit."



Gea vindt het belangrijk om te laten zien dat er ook een mooie kant is aan ouderenzorg, en heeft daarom vrijwilligers en verwanten uitgenodigd om deel uit te maken van deze bijzondere dag. "Ouderenzorg komt vaak negatief in het nieuws, met verhalen over diefstal, verwaarlozing van bewoners en slechte zorg. Dat raakt me. Er zijn echt mensen die elke dag hun best doen om er iets moois van te maken", legt Gea uit.

En vandaag heeft ze precies dat laten zien. De bewoners hebben hun ogen uitgekeken op de motoren. "Ik heb hier gewoond, het was fantastisch", zegt de 83-jarige Anny, terwijl ze terugblikt op haar rit. Ook Wil stapt vol enthousiasme van de motor af. "Dat ging makkelijker dan erop", merkt de man op die haar eerder had geholpen. Maar dat moment is Wil al vergeten; ze voelt zich weer als een "jonge bloem."