Staal, zuurstokken en oliebollen. De Alkmaarse zomerkermis staat bijna: “Dit is mijn leven”

Kletterend staal, hardwerkende mannen hangend in halve constructies met een peuk in hun mondhoek en steeds meer knipperende lampen. Het kan maar één ding betekenen: het is bíjna kermistijd in Alkmaar. Een jaarlijks hoogtepunt voor fans van felle, flikkerende lampjes, van "Kennen jullie deze nog-nog-nog", van prijzen en adrenalinekicks. 

"Nee, zat ben ik het nooit. Dit is mijn leven." Matthieu is met zijn 19 lentes misschien wel een van de jongste exploitanten die met zijn Break Dance attractie aan de start van de Kanaalkade staat. Twaalf uur duurt het zo'n beetje, om dit ding in elkaar te zetten. "Ik heb het al honderden keren gedaan." Alleen als het regent, baalt hij soms even. "Maar ik vind het leuk, anders zou ik het niet doen. Ik ben zo opgegroeid en wil nog lang zo doorleven." (tekst gaat verder onder foto)



Het is woensdag, en de opbouw van de kermis is in volle gang. De kanaalkade staat vol vrachtwagens, halve attracties en snoepketens die nog grondig gestofzuigd worden voordat de eerste bezoekers vrijdag komen. Maar er komt meer kijken bij zo'n kermis opzetten. Veel meer.

Daar weet markmeester Bas van der Molen alles van. Hij regelt alle evenementen hier, en is nu dus ook kermiscoördinator. "Je moet aan heel veel dingen denken." Afstemmen met de brandweer en ambulances, bijvoorbeeld. Hekken plaatsen voor kwetsbare woningen. Parkeervergunningen, bankjes en fietsenrekken die worden verwijderd. Maar ook de indeling van zo'n kermis, welke attractie komt waar. En belangrijker: welke attractie kán waar. "Je moet bijvoorbeeld rekening houden met de belasting van de kademuren", zegt hij, wijzend naar de randen van het kanaal. De ene attractie is immers ander niet. "De Energizer schommelt, waardoor er meer druk komt te staan op die muren. Die drukpunten laten we berekenen." (tekst gaat verder onder foto)



Wandelend langs de Kanaalkade, treft Streekstad Centraal Piet, die half hangend uit z'n deurpost kijkt naar de bombarie vlak voor z'n huis. "Nou, ze hebben mooi troep voor de deur gezet", zegt hij, met een twinkeling in z'n ogen die doet vermoeden dat hij er stiekem van geniet. Piet tuurt naar het gigantische apparaat dat nog geen twee meter van z'n voordeur staat. Gaat hij erin? "Voor geen prijs. Ik durf geeneens uit een diep bord te eten", grapt hij. Om zeven uur 's avonds doet 'ie z'n gordijnen dicht, om de flikkerende lampjes buiten te sluiten.

Hoe anders is het voor Mark, die nog geen tien meter verderop met ingehouden adem omhoog kijkt. Voor zijn YouTube-kanaal gaat hij wel vijftig kermissen per jaar af, door het hele land, en vandaag speelt hij een thuiswedstrijd, "want ik woon in Alkmaar!", zegt hij stralend. "Ik heb gisterenavond gefilmd en morgen weer." De techniek, het boeit het mateloos, hoe alles in elkaar wordt gezet. Vanavond gaat hij alvast monteren voor de ruim dertienhonderd abbonees van zijn Youtube kanaal. (tekst gaat verder onder foto)



Marktmeester Bas kijkt tevreden rond, en lijkt elke paar minuten een bekende te zien. Dat krijg je als je dit al achttien jaar doet. En toch is het elk jaar anders en zijn er dit jaar vijf nieuwe attracties, waaronder een hoger reuzenrad. "Je moet blijven door ontwikkelen. Anders wordt het saai, krijg je een dorpskermis. In de basis is het wel hetzelfde hoor." Hij wijst naar de draaimolen aan het einde van de Kanaalkade. "Hier staat wel altijd een draaimolen, maar een andere dan vorig jaar."

Ondertussen is exploitant Mathieu bijna klaar met de Break Dance opbouwen. Een testritje? Zijn bouwmaten schieten in de lach. "Hun! Die gaan erin!", zegt Mathieu, wijzend naar z'n vrienden. "Zelf gaat niet, want ik moet 'm besturen." Iemand anders kán het wel, maar hij doet het liever zelf. "En als ik er in ga moet ik kotsen." Nog een uurtje of drie, dan is-ie af en daar kijkt Mathieu naar uit. "Maar ik heb nog meer zin in vrijdag. Als het écht begint."