“Één, twee, drie…” Op het bonken van de trommel tellen de deelnemers en begeleiders samen tot tien. Bij elke tel slaan ze met hun peddel een slag in het water, waardoor de meterslange drakenboot vooruit schiet. "Het is een keer iets anders dan anders, wat je niet zo snel verwacht, maar zo te zien pakken ze het goed op", zegt moeder Jeannette trots.
Ze staat samen met moeder Linda langs de kant van het water te kijken hoe hun zonen met een grote glimlach in de boot zitten. "Hij vond het eerst best spannend, maar volgens mij heeft hij het nu erg naar zijn zin", legt Jeannette uit. Haar 17-jarige zoon heeft een verstandelijke beperking. Voor jongeren zoals hij is het niet zo vanzelfsprekend om dit soort activiteiten te doen. (tekst gaat verder onder de foto)
"De boot kiept in principe niet om", vertelt de instructeur die de jongeren één voor één de boot in helpt. (foto: Streekstad Centraal)Dat terwijl "bewegen voor iedereen belangrijk is, dus ook voor deze doelgroep", zegt Jelle Zuijdam van Sport-Z. Omdat er - vooral in de vakanties - weinig activiteiten zijn voor jongeren met een verstandelijke beperking, organiseert Sport-Z sinds dit jaar tijdens de vakanties verschillende sportactiviteiten.
“Het is de eerste keer dat we het op deze manier doen." Vrijdagochtend gaat Sport-Z de uitdaging aan om buiten spellen te organiseren tijdens het "beach evenementje." Zo’n 22 jongeren varen niet alleen in een drakenboot, maar spelen ook typische buitenspelen zoals beachvolleybal en badminton. (tekst gaat verder onder de foto)
"Ik krijg enorm veel enorm veel energie van het enthousiasme van de kinderen", zegt Jelle Zuijdam (links). (foto: Streekstad Centraal)Moeders, vaders en andere begeleiders kijken vanaf de zijlijn toe hoe de jongeren vol enthousiasme meedoen aan de verschillende activiteiten. Het doel van de sportdag is niet alleen om de jongeren te laten bewegen, maar ook om ouders bij elkaar te brengen. En dat lukt. Jeannette en Linda kennen elkaar inmiddels al. "Het is eigenlijk maar een klein wereldje, waardoor we elkaar steeds tegenkomen", zegt Jeannette. "Maar vandaag zijn er een hoop nieuwe mensen die ik nog niet eerder heb gezien", vult Linda aan.
De moeders brengen hun kinderen regelmatig naar verschillende activiteiten, zoals een kookclub, waterpolo en auti-voetbal, zodat hun zonen ook andere kinderen kunnen ontmoeten. “In de buurt heeft mijn zoon niet veel aansluiting bij kinderen van zijn leeftijd”, zegt Linda. Ook kunnen ze hun kinderen niet zonder begeleiding laten spelen. “Je moet er altijd bij zijn.” (tekst gaat verder onder de foto)
De zonen van Linda (links) en Jeannette (rechts) hebben constant begeleiding nodig. "Ik kan er niet even een weekje tussenuit, terwijl andere ouders dat op een gegeven moment wel kunnen. Dan stoppen ze gewoon even zelf een pizza in de oven", zegt Jeannette. (foto: Streekstad Centraal)Met activiteiten zoals deze sportdag zijn ze daarom ook erg blij. Langs de kant wisselen de moeders tips met elkaar uit en delen ze hun ervaringen. Bij het opvoeden van een kind met een verstandelijke beperking komt namelijk wel het één en ander kijken. "Je kunt ze niet zelfstandig iets laten doen." Ook al zijn hun kinderen nu druk aan het spelen onder begeleiding van Sport-Z, kunnen de moeders niet veel anders doen dan toekijken.
"Als ik naar huis zou gaan, zou ik bijna meteen weer in de auto moeten stappen om hem op te halen. Ik kan hem niet alleen met het openbaar vervoer laten gaan", zegt Jeannette. Maar Linda pakt het anders aan. “Ik heb mijn laptop meegenomen", zegt ze lachend. "Dan kan ik nog even werken." (tekst gaat verder onder de foto)
Inmiddels zijn de moeders niet anders meer gewend. Zo heeft Linda haar manier gevonden om er én voor haar zoon te zijn én aan haar eigen werk toe te komen. (foto: Streekstad Centraal)Nadat de kinderen weer veilig aan land zijn gekomen en even zijn bijgekomen met wat snacks en limonade, gaan ze vol nieuwe energie door naar de volgende activiteiten. En zo gezegd, zo gedaan. Langs het veld zit Linda op het gras achter haar laptop.
