Stiekem hebben ze een beetje vals gespeeld. Want bovenop de spectaculair gekleurde hut van Elise (8) en haar groepsgenoten, siert een omvangrijke molen. "En hij kan draaien, dus we moesten daarbij wel een boor gebruiken." Dat mag eigenlijk niet, maar hé, daar doen ze niet moeilijk over bij Timmerdorp. "Hier gaat het vooral om verbinding. Én een stukje techniek."

Glibberend glijden ze met blote buik over het bewaterde zeil, de kinderen van Timmerdorp in Egmond aan den Hoef. Het is donderdag, dag vier, de laatste dag. Het bouwen zit erop, de winnaar is bekend. En nu: spelen, klieren, suikerspinnen naar binnen werken en nog even knuffelen met de van hout gemaakte koe - het thema is 'boerderij' - die stilletjes bij een verlaten bouwsel staat. (tekst loopt verder onder foto)



Wandelend over het grasveld vol bonte huizen, treft Streekstad Centraal de verkozen burgemeester van Timmerdorp, Milan (11), vlak voordat hij het metershoge springkussen op wil gaan. Gelukkig heeft hij een moment voor de pers. Hoe hij deze baan heeft gescoord? "Gewoon veel rondjes lopen, met mijn bord: stem op Milan. Heel veel mensen kennen mij ook wel." Zijn stem opgetogen en vermoeid tegelijk, ogen die soms half dichtvallen. Milan heeft, net als meerdere grotere kinderen, een nacht geslapen in zijn zelfgemaakte hut. Of, nou ja, geslápen... "Bijna niet", waarna hij op het springkussen duikt alsof rust nemen voor watjes is.

"Een onvergetelijke ervaring, dat slapen", zegt Leon Sombroek, van de organisatie. Zelf moest hij er niet aan denken om daar bij te zijn, "ze sliepen maar vier uurtjes." De rest van de tijd ongetwijfeld gevuld met keten en hun eigen bouwsels bewonderen in het maanlicht. Daar gaat Timmerdorp vooral over, zegt Leon: "Het is een stukje belevenis voor de kinderen." Winnen is minder belangrijk. Tenminste, dat vindt Leon. Elise - die van de molen - is namelijk apetrots op haar tweede plaats met verven. (tekst loopt verder onder foto)



En terwijl in Egmond aan de Hoef nog vele kinderstemmetjes schetteren, is in Egmond-Binnen de vernieling in volle gang. Tientallen hamers tikken de schroeven juist weer uít het hout, planken storten van grote hoogte op het gras. Nog geen uur geleden stond hier een een kerk, gemeentehuis, een sapjesbar, een kroeg en nog veel meer.

"Het thema was 'Dorp en Stad', licht Danny Bentjes toe. Nu is hij zo'n beetje de vader van Timmerdorp in Egmond-Binnen, maar tientallen jaren geleden bouwde hij fanatiek mee tijdens de allereerste Timmerdorp achter het Kerkplein. (tekst loopt verder onder foto)



In tegenstelling tot De Hoef zijn hier geen geschilderde hutten, "want de kinderen kwamen helemaal onder te zitten, en ze willen gewoon het liefst timmeren", én geen winnaars. "Daar zijn we vorig jaar op teruggekomen. Kinderen gingen, als de winnaar eenmaal bekend was, hun eigen hut slopen. Dat geeft toch wat risico, dus dat willen we niet meer. Iedereen kreeg een handgemaakte bokaal, gemaakt door een timmerman uit het dorp."

Danny moet door, de helft van de hutten staat nog overeind. Met enig sentiment, denkend aan zijn eigen Timmerdorptijd, tuurt hij naar de houten huizen. "Voor de kinderen is dit afbreken wel een soort Hello Goodbye, het doet een beetje zeer." Maar ook dat is deel van de belevenis en zorgt juist voor een gevoel van samenzijn. "Daardoor vindt het veel draagvlak, omdat het zo verbindt. We doen het voor en met elkaar." (tekst loopt verder onder foto)



Beide Timmerdorpen snakken ook voor volgend jaar naar vrijwilligers. Liefhebbers, en je hoeft echt geen klusser te zijn, kunnen zich aanmelden om te helpen voor het Timmerdorp Egmond aan den Hoef en Egmond-Binnen.