Lachende gezichten en geanimeerd in gesprek zijnde mensen. Gebogen over een kop koffie of iets anders lekkers. Het is een vertrouwd gezicht voor de vaste klanten en uitnodigend voor nieuwe. Zaterdag hing er een extra vrolijk tintje rond de horecazaak, waarvan de reden weggegeven werd door de gouden tekst op de ballonnen: Elhorst Alkmaar 60 jaar. "Wilt u ook een lekker bakkie koffie mijnheer?"
Het is dochter Sanna Elhorst die koffie aanbiedt, maar vader Kees heeft waarschijnlijk al gespot dat er iemand aan het fotograferen is, want prompt komt hij naar buiten. "Goedemiddag!", klinkt het enthousiast. We vallen maar meteen met de deur in huis en vragen eigenaar Kees Elhorst of hij de schuldige is van de feestelijkheden. Hij tovert een grijns op zijn gezicht en begint te vertellen.
Vader Kees en dochter Sanna die - ooit - het stokje overneemt. (foto: Streekstad Centraal)"Mijn ouders zijn hier begonnen in 1964, op 1 maart. En ik ben dan de-zoon-van. Ze zijn hier begonnen als banketbakkers. Er kwamen op een gegeven moment een paar tafeltjes en stoeltjes in de zaak en toen was het een tearoom. Daarna gingen we ook een patatje en een tostie verkopen en plotseling besta je 60 jaar. Ik ben hier boven de zaak geboren en kreeg het als klein kruipertje al met de paplepel ingegoten. Mooie herinneringen!"
Tearoom Elhorst van toen heet al weer een tijdje Stadsbrasserie Elhorst en is de afgelopen 60 jaar een echte vaste waarde geweest op de Laat. Zelfs grote namen als V&D verdwenen, maar Elhorst bleef. "Van generatie op generatie komt hier lunchen. Een moeder met haar dochter èn een kleinkind. Dan heb je gewoon drie generaties van dezelfde familie bediend. Dat is gewoon heel erg gaaf."
Dit weekend wordt een een feestje gevierd bij stadsbrasserie Elhorst: het bedrijf is al 60 jaar een vaste waarde op de Laat in Alkmaar (foto: Streekstad Centraal)Dat het bedrijf een serieuze zaak is voor Kees, blijkt niet alleen uit zijn gedrevenheid en servicegerichtheid maar is ook fysiek zichtbaar. "Ik heb het niet voor niets op mijn arm staan hè." It's not a job, it's a lifestyle, is op zijn onderarm getatoeëerd. En wie nog wat beter oplet, ziet dat het driehoekjespatroon dat op zijn arm is aangebracht ook in de inrichting en communicatie van het bedrijf terugkomt.
Sanna luistert tussen het koffie tappen en uitdelen door mee naar de antwoorden van vader Kees. Op de vraag wanneer zij het stokje gaat overnemen blijft het net even te lang stil. Daar is Kees duidelijk nog niet aan toe. "Dan moet ze eerst maar eens haar sporen verdienen!", roept hij haar lachend na. "En ook dan zal ik haar blijven helpen. Mijn vader heeft mij ook altijd geholpen, tot het echt niet meer kon. En dat zal ik ook blijven doen."
