Een luid juichend publiek, een mooie bos bloemen en natuurlijk alcoholvrije champagne. Voor het damesteam van ZV&PC Aquawaard was het afgelopen zaterdag een bijzondere avond. Hoewel er nog één wedstrijd op de kalender staat, was het duidelijk. Het dames waterpoloteam mag zich dit jaar kampioen Midwest noemen. "Het werkt super motiverend en willen echt zo doorgaan." Dijk en Waard Centraal sprak Emma Kerkhofs, één van de gelukkige winnaressen.
Wel niet, wel niet. Het seizoen begon ontzettend spannend. ZV de Zaan vs Aquawaard. De twee streden telkens om de koppositie, met steeds een kleine voorsprong voor de Zaan. Maar daar kwam in februari verandering in. ''Dat we de vorige keer van ze wonnen, dat was hét moment. Het kwartje viel de hele tijd de andere kant op, maar toen we wonnen waren wij aan zet. We hebben vanaf toen echt een soort vleugels gekregen. We dachten als we van de Zaan kunnen winnen, winnen we van de rest ook."
En dat hebben de jonge dames gedaan ook. Ondanks examenstress, tentamens en andere drukte lagen ze zeer gedisciplineerd zo'n vijf keer per week in het zwembad om te trainen. Toen de Zaan in april een belangrijke wedstrijd verloor, bleek die winst wel heel dichtbij. De meiden hadden nu nog maar één wedstrijd nodig om kampioen te worden, en dat was afgelopen zaterdag.
"We zijn jong, fanatiek en willen echt winnen. Ik denk dat dat onze kracht is", vertelt Emma. "Het was tijdens de wedstrijd al snel duidelijk dat we aan de winnende hand waren, maar het werd nog even spannend toen de tegenstander vier punten achter elkaar maakte." Toen de wedstrijd er voor de helft op zat, was de geur van de winst wel heel sterk. Bij het affluiten van de wedstrijd werden de coaches in het water gedonderd en de champagne gepopt. Aquawaard was kampioen!
"De club had het echt super leuk geregeld", zegt Emma. "We zijn denk ik wel gepromoveerd, maar wat voor klasse we nu gaan spelen dat durf ik niet te zeggen. Ieder geval zijn we super gemotiveerd en gaan we zo lekker door." Hoewel de winst al binnen is, gaan de meiden nog ten strijden om de laatste wedstrijd ook op hun naam te zetten. "Dat zou een mooie kers op de taart zijn."
