"Waren er maar alléén Enzo's op de wereld." Het is één van de opmerkingen na de dood van de geliefde twintiger uit Sint Pancras. Enzo Spilker was gek van mensen, zijn werk in de bloemenkas én de tuin van zijn oma. Dit weekend gebeurde daar het verschrikkelijke: hij kreeg, precies op het verkeerde moment, een epileptische aanval. "Ik vond hem voorover in het water."
Dat vertelt de 80-jarige oma Ellen in de tuin van haar pittoreske huisje in Noord-Scharwoude aan mediapartner NH Nieuws. Haar kleinzoon stond zaterdagmiddag dolenthousiast voor de deur. "Sinds mijn man Jaap is overleden komt hij elk weekend logeren, op de fiets vanuit Sint Pancras. Dan gaan we tuinieren en lopen met de hond. Oh, hij was ook zo gek met mijn hond." Enzo had een héél leuke dag achter de rug: hij is namelijk op bezoek geweest bij verschillende kassen tijdens Kijk in de Kas-dag. "Hij mocht zelfs ergens een praatje houden over zijn werk", aldus oma trots. Na gezellig te hebben bijgepraat duikt Enzo de grote tuin van zijn oma in. Hun favoriete plek, samen helemaal opgeknapt. Het staat er vol kleurrijke bloemen, een vijgenboom, plantenhangers, een pico bello tuinhuisje en helemaal achterin een kas met daar achter een sloot.
"Ik had hem al een tijdje niet gehoord en dacht, wat raar, wat is hij nou aan het doen? Ik liep naar achter en daar lag hij." Voorover in de sloot, met zijn hoofd onder water, ligt haar kleinzoon. "Ik ben verpleegster geweest en zag dat het mis was. Hij was gewoon dood." In paniek gaat oma Ellen bij alle buren langs, maar vanwege een dorpsfeest is niemand thuis. "Ik belde mijn dochter en zei: het gaat hier helemaal niet goed." In een mum van tijd staat het straatje vol hulpdiensten. Een reanimatie mag alleen niet meer baten.
"Hij moet een epileptische aanval hebben gehad", vertelt zijn moeder Marjolein over de dood van haar zoon. Daar dealde hij sinds 2013 mee, maar slikte wel gewoon medicijnen en had al twee jaar geen aanval gehad. "Maar áls hij er een kreeg waren ze van de meest heftige soort: dat hij vrij snel bewustzijn verliest, spastische bewegingen maakt en bijvoorbeeld ook niet meer kan praten." Oma en Enzo hadden wel een afspraak dat hij niet bij het water mocht tuinieren, maar hij moet er door zijn overvallen. Oma: "Hoe hij daar lag, dat beeld krijg ik niet meer uit mijn hoofd." De epilepsie zorgde ervoor dat Enzo iets moeilijker kon leren en na de havo toch kiest voor een praktijkopleiding; één dag school en vier dagen werken in de tuinbouw. "En dat was echt een schot in de roos", aldus z'n moeder, die geëmotioneerd vertelt over hoe lief en áltijd positief hij was. "Ook heel slim. Hij had een hoog IQ."
Als het gezin (moeder dus, maar ook vader Idze, Enzo's tweelingbroer Jero en zusje Viënna) twee jaar geleden van Haarlem naar Sint Pancras verhuist, kan Enzo mooi aan de slag tussen de kleurrijke alstroemeria's bij bloementeler Tesselaar in Heerhugowaard. De dood van 'een vriendelijke en open collega' is er ingeslagen als een bom. "Hij wilde echt alles weten en was heel erg ijverig in zijn werk", vertelt zijn praktijkbegeleider Marc, nog beduusd van het telefoontje dat hij zondag kreeg. Hij wijst naar waar Enzo met andere collega's zorgde dat er werd geoogst, maar ook nieuwe rassen ontwikkelde. Hij was een zogeheten veredelaar. "Soms moest ik hem echt zeggen dat hij moest stoppen met werken. Hij wilde altijd alles goed afmaken." Een andere collega en leeftijdsgenoot vertelt dat hij erg kon genieten als Enzo weer eens met een geschiedenisweetje kwam. "Typisch Enzo. En hij wilde altijd helpen. Altijd in voor een praatje. Altijd vrolijk." De bloemen voor Enzo's uitvaart zaterdag worden natúúrlijk verzorgd door zijn werk. "Bij hem zaten bloemen in zijn hart. Het is een groot gemis voor ons bedrijf", besluit Marc.
Naast zijn werk ging Enzo dus nog één dag per week naar school - een uitje vond hij dat. Met de fiets en de trein naar de Land- en Tuinbouwopleiding in Rijsburg. Vandaag horen zijn klasgenoten daar of ze geslaagd zijn voor het certificaat uitvoeren gewasbescherming en spuitlicentie. Moeder Marjolein belt zijn leraar nu zelf maar op. "Hij is geslaagd hoor", laat ze weten. "De leraar vertelde dat Enzo hém had bedankt voor zijn inzet. Dat is typisch Enzo. Hij bleef ook altijd op school totdat de deur op slot ging. Hij vond het er zo gezellig. De school is kapot van het bericht van zijn overlijden."
Terug naar de tuin van Oma Ellen in Noord-Scharwoude. Ze laat de ene na de andere bloem zien. "Deze verzorgde hij ook zo goed. En deze heeft hij ook geplant. En kijk, deze hangers met planten heeft hij samen met zijn vader gemaakt. Ik ga écht nog niet naar een flatje verhuizen hoor. Ik hoop dat ik hier 81 mag worden." Maar ze kan nog steeds niet geloven dat haar kleinzoon dan nooit meer aan de deur zal staan met een bosje alstroemeria's. Op de plek waar hij is overleden, heeft ze door hem meegebrachte zonnebloemen neergezet. "Als de hele wereld uit Enzo's zou bestaan zou het een andere wereld zijn. Maar helaas mocht dat niet zo zijn."
