We're going on a bear hunt.
We're going to catch a big one.
What a beautiful day!
We're not scared.
Een deel van het gedicht 'We gaan op berenjacht' van de Engelse kinderboekenschrijver Michael Rosen, dat zelf weer losjes gebaseerd is op het gelijknamige kinderboek. Daarin is een groep kinderen met hun vader op jacht naar beren. Onderweg beleven ze spannende avonturen langs sneeuwstormen, wilde rivieren en duistere bossen. Tot slot komen ze een echte beer tegen.
Geïnspireerd op dit boek wordt door het hele land momenteel hartstochtelijk op beren gejaagd,. De pluche variant dan. Veel mensen plaatsen knuffelberen achter de ramen, zodat gezinnen met kinderen hun wandeling wat spanning mee kunnen geven. Wie vindt de meeste beren? Er zijn kaarten met afvinklijsten, zodat de berenjacht een heuse speurtocht wordt. Stompetorense Stefanie Bussen werd ook enthousiast en besloot de berenjacht voor geopend te verklaren in haar dorp, vertelt ze het NHD.
Al gauw was het idee hartstikke populair. In dit coronatijdperk is elke reden om het huis even te verlaten er een. Voor Stefanie, haar 4-jarige zoon Jimmy en 2-jarige dochter Jessy, is het beren zoeken een uitkomst. Ze merkt dat de jongsten de beren vooral bewonderen en de ouderen echt op speurtocht willen. "Het klinkt heel Nederlands, maar het kost geen geld en je heb iets dat je bezig houdt. Je ben zo twee uur bezig. Even bewegen, even de deur uit."(foto: Pixabay / Alexas Fotos)
