De urn met as van stamgast Bo verdween vorig jaar spoorloos uit Café 't Hartje aan het Alkmaarse Waagplein. Nog altijd is de urn niet terecht en is de opmerkelijke diefstal niet opgelost. Stadsdichter Joris Brussel bracht zaterdagavond een poëtisch eerbetoon aan Bo en het café, meldt mediapartner NH Nieuws.
Stamgast Bo overleed in 2015. De urn met zijn as kreeg een eervolle plek in café 't Hartje waar hij de laatste dertig jaar van zijn leven kwam. Maar de urn verdween. Begin juli vorig jaar bleek het kistje waar de urn met as in zat spoorloos. De plek waar het stond, hoog boven het dartbord, was leeg en dat bleef het ook.
"Schandalig", noemde cafébaas Liesbeth Spoor de diefstal eerder. "Er verdwijnen wel vaker dingen, maar dit is wel erg sneu." Nu, bijna anderhalf jaar na dato, is de urn nog altijd niet terug. Dat was reden voor stadsdichter Joris Brussel om Liesbeth een hart onder de riem te steken en Bo te eren.
"De harteloze diefstal werd een ruim jaar geleden nationaal nieuws, maar zolang de daders niet gevonden zijn is het nieuws nog steeds actueel", stelt Brussel. Nog altijd wordt er gehoopt op de terugkeer van de urn. (foto: Ruud van Lier)
Het gedicht van Joris Brussel gaat als volgt:
Harteloos
Hij was verliefd tot over zijn oren,
had zelfs zijn hart aan café ?t Hartje verloren
en bleef de liefde van zijn leven ook
na zijn dood trouw als vaste klant die hij was,
boven de bar stond immers in een bierkistje zijn as.
Maar verstrooide halve zolen stolen zijn urn
en vergooiden hiermee zijn hiernamaalse geluk.
Het maakte de café-eigenaresse van binnen een beetje stuk,
maar zij denkt dat de dief in kwestie niet besefte wat hij had weg gegrist;
sympathieke gedachte maar de gestolen as is nog steeds vermist.
Nu hoop ik oprecht dat de kroegbazin gelijk heeft gekregen
en dat de dieven geen idee hadden en het uit schaamte verzwegen
om ze nu ruim een jaar later een zetje in de goede richting te geven
zou ik in kroegen posters ophangen met de tekst ‘Return the urn’.
Tenminste als het aan mij lag,
want misschien hebben de onwetende vandalen
eindelijk last van hun geweten
een ruim halfjaar na aswoensdag.
