De gemeente Alkmaar moet kamerverhuurder Frans Snel een schadevergoeding van ruim 47.000 euro betalen. De Raad van State heeft geoordeeld dat burgemeester Piet Bruinooge onterecht een vergunning voor peeskamers in Achterdam 3-5 heeft onthouden.
Eind 2011 weigert Bruinooge Snels aanvraag voor een vergunning voor vier kamers in het pand Achterdam 3-5 te honoreren. De burgemeester verwijt de ondernemer impliciet dat ‘hij als professioneel kamerverhuurder heeft geblunderd door in zijn aanvraag niet het alternatief van drie ramen voor te stellen’.
Snels bezwaar tegen die beslissing wordt in april 2012 ook naar de prullenmand verwezen, waarna hij met zijn advocate Vera Platteeuw naar de Alkmaarse voorzieningenrechter stappen. Augustus van dat jaar vernietigt de rechter de beslissing van de burgemeester voor een deel en draagt Bruinooge op binnen zes weken een nieuwe beslissing te nemen. Volgens de rechter is ‘in de fase van heroverweging geen aandacht geschonken aan de vraag of het verlenen van een vergunning voor drie werkkamers in Achterdam 3-5 tot de mogelijkheden behoort’.
In een, in september verstuurde brief geeft de burgemeester toe: ‘Ik verklaar het bezwaar gegrond voor zover niet is onderzocht of het mogelijk is om een vergunning te verlenen voor drie werkkamers. Ik verleen een vergunning voor het exploiteren van een seksinrichting met drie werkkamers. Ik besluit tot toekenning van de proceskosten die bezwaarde in verband met de behandeling van het bezwaar heeft moeten maken, welke kosten zijn begroot op 874,00 euro.’ Bovendien betaalt de gemeente in 2014 aan Snel een vertragingsschade van bijna 17.000 euro, voor de 22 weken tussen april en september dat Achterdam 3-5 ‘gedwongen prostitutievrij’ bleef. Snel viert op 15 september 2012 wel een feestje bij de opening van de drie ramen, maar hij en Platteeuw maken tegelijkertijd bezwaar, omdat de vergoeding in hun ogen veel te laag.
Want, zo betoogt de raadsvrouw: ‘De heer Snel heeft tussen de afwijzingsdatum tot en met de dag van de vergunningverlening geen kamers kunnen verhuren. Dat zijn 38 weken, geen 22.” De gemeente haalt begin 2015 een streep door het bezwaarschrift, waarna opnieuw een gang naar de rechter noodzakelijk is. Eind 2015 halen de verhuurder en zijn advocate bakzeil. Overtuigd van haar gelijk, tekent Platteeuw hoger beroep aan bij de afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. En die heeft nu het verlossende woord gesproken. De schadevergoedingstermijn gaat inderdaad in op 23 december 2011, ene dag nadat Bruinooge ten onrechte de vergunningaanvraag heeft geweigerd. En eindigt pas op 14 september, als Alkmaars eerste burger - en fervent tegenstander van de prostitutie op de Achterdam - zijn ongelijk moet erkennen.
Het hoogste bestuursrechtorgaan in Den Haag verklaart het hoger beroep dus gegrond en wijst hem een schadevergoeding van 29.276 euro toe. Daar komen 14.381 euro rente bij, 2970 euro proceskosten plus 418 euro griffiekosten. Het laat zich raden dat Snel, die het goede nieuws hoort als hij zijn 75e verjaardag viert, uitgelaten is: “De aanhouder wint. Dat zag je een paar maanden geleden ook in de slepende procedure over de wet openbaarheid bestuur, toen de rechter besliste dat de politie me de data van 30 meldingen over mensenhandel in Alkmaar moet verstrekken. Deze burgemeester denkt dat-ie iedereen te slim af is, maar rekent toch buiten de waard. Ik bedoel: de rechtspraak.”
(Arno Ruitenbeek, NZG Journalisten)
