Ik vraag me toch af of het geen malaria is. Zou het kunnen dat je eigenlijk het virus wel meedraagt maar dat het pas een paar jaar later actief wordt als de werking van de malaria tabletten definitief uit je lichamelijke systeem is geschopt? Dus dat die malaria lekker zijn beurt zit af te wachten in een hoekje van de zolder van je lijf en zo gauw ie denkt dat iedereen vertrokken is, de trap afkomt en het huis in bezit neemt?
Ik heb namelijk van die heel eigenaardige koortsaanvallen. Het ene moment zit ik in alle ontspanning de rouwadvertenties in de krant door te nemen- ken ik hem of haar, ken ik de nabestaanden, goh net zo oud als ik zelf ben (en dan wordt het iets minder ontspannen, om dat ik dan toch denk dat ik niet gezond genoeg leef door niet elke dag dertig kilometer te fietsen en omdat ik mezelf vaak aan het einde van de dag beloon met een wijntje omdat ik, volgens zelf gecreëerde wetten, na een lange dag werken of na een korte dag werken maar dan wel op een intensief niveau vind dat ik dat dat gewoon verdien en de volgende ochtend daar heel anders tegenaan kijk en verschrikkelijke ziektes aan de hoofdpijn of algehele malaise toeken )-, en dan plotseling slaat de malaria toe. Ik word verhit, in een keer gaat de stand op maximaal en het kost me alle moeite om alleen al de letters in de juiste volgorde te lezen. Staat daar nou in dankbaarheid nemen we afscheid of dankbaar dat hij afscheid wil nemen, jemig wat heb ik het warm, nee, hij heeft afscheid genomen, gelukkig, oh het zakt al weer af, nou dat zijn wel heel veel kinderen met verschillende achternamen, ja, die heeft inderdaad voor de derde keer trouw beloofd tot in de dood en voor Marietje die daar als eerste achterblijver genoemd wordt heeft Kees dat dan ook eindelijk echt waargemaakt. En zo gaan de koortsaanvallen haast ongemerkt verder.
Het zijn flash momenten; zo heb je malaria en zo heb je het niet. Ik zal toch maar even op google wat ik eraan kan doen. Misschien een kuur herhalen bij de GGD en acht dagen lang op de Veluwe gaan zitten en bij het ontbijt- altijd op een vast moment de tabletten innemen- met vers geperste grapefruitsap, citroen, een scheutje sinaasappelsap de pil samen met het paracetamolletje tegen de algehele malaise in een keer doorslikken. En verder er geen aandacht aan schenken en vooral niet erover praten. Die ene keer dat ik met de man des huizes in een eerzaam restaurant zat en hij mij dacht te complimenteren met die heel gezonde rode appelwangetjes en ik daar onmiddellijk op reageerde door de HEMA zonnegloed uit de tas te pakken en een dekkende laag aan te brengen, leidde tot een gesprek tot diep in de nacht over mijn leeftijd, acceptatie, de overgang, acceptatie, de gevolgen van de zwaartekracht, acceptatie en de behoefte bij mij aan nog een glaasje wijn. Nee, een nieuw reisje naar de zon om te genezen van mijn tropische aandoening lijkt mij stukken heilzamer. De koffers staan ingepakt. Ziektewinst noem je dat, geloof ik.
Lidwien Feld
