Het oude jaar heb ik als een jas uitgetrokken. Niet zo maar een jas, maar een warme, een veelgebruikte en ook een lievelingsjas. Er begonnen al wel wat slijtplekken in te komen. Bij de zakken ontstonden er zelfs gaatjes, waar mijn lippenstift en mijn kleingeld doorheen zakten en ook alle andere kleine onbenulligheden die ik in de loop van het jaar haast onbewust was gaan verzamelen. En dan kijk je op zeker moment net even langer in de spiegel en zie je dat de jas niet meer in de juiste vorm zit. Ik hing een beetje scheef. Maar zomaar afstand doen, dat ging niet. Een tijdje lang trok ik de jas nog dichter om me heen en zette ik mijn capuchon op. Maar het bleek niet meer voldoende om me te beschermen tegen een gure noorderwind, die me fel in mijn gezicht blies.
Ja, er is inderdaad geen ontkomen aan. Beschouwingen horen bij deze tijd van het jaar en dit keer was het me er eentje wel, in een lange reeks van eerdere jaartjes. Persoonlijk loopt de jaarteller voor mij overigens niet gelijk met die van de rest van de mensheid. Ik reken alleen met mijn verjaardag. En elk jaar dat ik er dan weer bij mag tellen vervult me van diepe dankbaarheid. Op een of andere manier heb ik op jonge leeftijd opgeslagen dat dertig worden al een uitzonderlijke prestatie voor mij zou zijn.
Met verbazing stel ik vast dat ik al jaren geleden die grens gepasseerd ben. Nu ben ik het zelfs gewoner gaan vinden dat ik er ieder jaar weer een jaartje bij optel,- en dat terwijl ik objectief gezien me nu heel wat meer zorgen over het verouderen zou moeten maken. Maar de jaren dat ik mijzelf hyperventilerend in de nachtelijke uurtjes bij een dienstdoende arts op de tafel terugvond- rustig maar meisje, het is geen hartaanval, je hebt misschien wat stress..-, zijn allang voorbij en de sportschool blijkt een effectief middel te zijn om vele mogelijke aandoeningen en ongemakken te bestrijden.
En zo simpel ligt het dus ook. De uitverkoop is in alle hevigheid uitgebarsten en ik heb al een schitterend rokje voor de helft van de prijs gescoord. Het rokje houdt moedig en vastberaden stand tegen de optrekkende, onvermijdelijke, zwaartekrachten die het vrouwenlichaam teisteren. En de bijpassende lage hakjes (veertig procent korting) bestrijden effectief de lage rugpijn die uit te lange autoritten stiekem is komen opzetten. De hartenpijn van het verlies van de oude jas is hiermee niet helemaal gecompenseerd, maar het helpt flink in de goede richting.
Verder ga ik komend jaar lichte en behaaglijke jasjes dragen. Ik zorg voor voldoende afwisseling en niets, maar dan ook niets ga ik eindeloos met me meeslepen. Ja, een zakdoekje zal onmisbaar blijven en daarvoor zal ik een plaatsje zoeken in een klein zakje. In de andere zakjes zal een vrolijk roze of rood lippenstiftje zitten en een mini flaconnetje met een bloemig parfum. En als het waait gebruik ik de wind volop als ik ‘m voor heb en trap ik bij tegenwind stevig op de pedalen om mijn conditie op peil te houden. Bij koude en harteloze stromen uit het noorden kruip ik voortaan op de bank, lekker tegen de man des huizes aan, met mijn nieuwe rode jurk (een buitenkansje voor de helft van de helft), de vrolijke maillot (internetprijsje) en de Noorse sokken (nu 1.99). Ik ben klaar voor een zachte zuiderbries.
Lidwien Feld
