"Eigenlijk ben jij dat toch? Pastoor des Vaderlands?" Jan-Jaap van Peperstraten kreeg dankzij zijn activiteit op social media vele reacties met die strekking. "Toen dacht ik van nou ja, als jullie me die mantel omhangen, dan heb ik dat maar te accepteren." En zo kwam Nederland aan een 'Pastoor des Vaderlands'. Eentje uit de Alkmaarse binnenstad, maar parochiaal actief in de hele regio. "Het is in de aanloop naar carnaval natuurlijk ook een beetje het spel met scherts en ernst."
We spreken met de kersverse pastoor des vaderlands af in zijn 'hoofdkantoor', de Sint Laurentiuskerk aan het Verdronkenoord. Hij ontvangt ons voor de ingang in het zonnetje. Het is zijn stijl, leren we later, en wellicht komt het ook een beetje doordat het binnen slechts 8 graden Celsius is, een schril contrast met de heerlijke buitentemperatuur. Na even het interieur te hebben bewonderd, gaan we zitten om het over zijn kersverse 'benoeming' te hebben.
"Er was een hele groep 'des vaderlandsen', vertelt pastoor Van Peperstraten. Hij noemt een ritsje titels op. "Het was heel wat, maar vanaf de één op de andere dag besloten die dat niet meer aan 'des vaderlands' te doen - want dat is uitsluiterij - en we zijn nu 'der Nederlanden'." Zelf ziet hij het woord vaderland breder, meer synoniem met thuisland. "Het klinkt ook veel officiëler. Ik vind het een beetje jammer eigenlijk, een beetje saai. Toen maakte iemand daar een grapje over. Eigenlijk ben jij dat toch? Pastoor des Vaderlands?" (tekst gaat verder onder de foto)
Onder het genot van een kop koffie bespreken we met Jan-Jaap van Peperstraten zijn titel en de wereld. (foto: Streekstad Centraal)Dat vonden andere volgers ook wel wat, dus besloot hij die titel maar publiekelijk op zich te nemen. Natuurlijk wel met een knipoog. "Als je het serieus gaat nemen zakt het door zijn hoeven", stelt de theoloog. Nou oké, uitgezonderd personen als Willem van Oranje-Nassau, die met recht 'des vaderlands' zijn. "Bovendien hoor ik het is uit de tijd. Nou fantastisch, want pastoors zijn per definitie uit de tijd. Dus ja, geef die mantel maar aan mij en dan ga ik er wat leuks mee doen."
Uit de tijd is de 'pastoor des vaderlands' zelf zeker niet. Hij is heel actief op sociale media en sinds kort heeft hij een website in de lucht. Inmiddels kunnen mensen daar reacties of andere berichtjes achterlaten. Kritiek is prima, maar wel graag netjes. "Ik hou mezelf het recht voor om die reactie dan te excommuniceren", zegt hij met een lach.
Via de digitale wereld kan Van Peperstraten veel meer mensen bereiken. Hij wil er graag zijn voor iedereen. En dat lijkt sinds corona meer nodig. Hij ziet vooral een toegenomen interesse onder jongeren. "Er zijn heel veel mensen die de weg niet goed meer weten. Die wel iets met zingeving lusten, maar waar stap je heen? Misschien willen ze wat meer weten over de kerk en dan moet je jezelf als kerk op een positieve manier naar buiten toe richten." Iets waar de kerk hier in zijn ogen nooit sterk in is geweest. (tekst gaat verder onder de foto)
Kerken zijn nog wel eens naar binnen gekeerd, net als de uiterlijk sobere Sint Laurentiuskerk. Van Peperstraten treedt zelf graag juist naar buiten. (foto: Streekstad Centraal)Van Peperstraten probeert dat stukje zingeving te bieden, serieus maar niet te zwaar en vooral niet belerend. "Wijsvingertjes zijn mensen echt heel erg allergisch voor", weet hij. "Ja dat hoort ook een beetje bij ons land. Nederland is een beetje een gezagscrisis met een vlag en een taal. Zo is Zweden bijvoorbeeld veel meer collectief. Hier zijn we als kikkers in de pan en dan spetteren we alle kanten op."
Hij geeft liever wat positivisme mee, maar doet niet aan lege beloften. "Je hebt altijd een kans om iets zinnigs te doen, ook al zie je het echt even niet meer zitten. Raap jezelf op, en als dat niet lukt, geef dan iemand anders even een duwtje. Bevries niet. In de coronatijd hebben we hard ons best gedaan om dat de boodschap te laten zijn"
Tot slot wil Van Peperstraten graag zijn nieuwe boek promoten. Vooruit dan maar. "Ik heb een boek geschreven, een inleiding in de katholieke kerk dat heet 'Katholiek'. Ja, nu ga ik even reclame maken", lacht hij. "Ik krijg natuurlijk behoorlijk wat zinzoekers over de vloer en die willen meer weten, maar als ik ze een boek wil aanraden struikel ik eigenlijk alleen maar over Amerikaanse inleidingen, maar je proeft dat er iets niet klopt. Het is niet wie wij zijn." De pastoor noemt zijn boek een rondleiding door het katholieke geloof in de lage landen. "Heel toegankelijk en niet strijdbaar. Het boek komt uit bij Kok Boekencentrum op 27 maart."
