Op donderdag 9 juni om 14:00 uur vindt de jaarlijkse herdenking van Kamp Schoorl plaats. De ceremonie is bij het monument dat op initiatief van de Stichting Vriendenkring Mauthausen in 1991 is opgericht ter nagedachtenis aan de mensen die in de Tweede Wereldoorlog vanuit dit kamp zijn gedeporteerd naar onder meer het concentratiekamp Mauthausen. Het monument staat bij Buitencentrum Schoorlse Duinen aan de Oorsprongweg.
Er is nu weinig dat nog herinnert aan wat er zich daar vroeger aan de Oorsprongweg in Schoorl heeft afgespeeld. Ook al vielen er hier geen doden, was de plek een onmiskenbare schakel in de moord op talloze onschuldige mensen tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Kamp Schoorl werd in eerste instantie opgebouwd als een Nederlands legerkamp. Nadat de Duitsers ons land binnenvielen in 1940, namen zij het kamp in gebruik. De bezetter begon het legerkamp in Schoorl te gebruiken als plek om mensen uit geallieerde landen als Frankrijk en Engeland die in Nederland verbleven op te sluiten. Schoorl was het eerste gevangenenkamp dat door de Duitsers in Nederland werd ingericht.
Na een jaar gingen de Duitsers het kamp gebruiken als doorvoerkamp. Jonge Joodse mannen, die bijvoorbeeld tijdens verschillende razzia's werden opgepakt, kwamen hier terecht. Het was het tussenstation voor de dood.
De eerste gevangenen die in het kamp verbleven waren 427 joodse mannen die tijdens de razzia’s van 22 en 23 februari 1941 werden samengedreven op het Jonas Daniël Meyerplein in de hoofdstad. Dit leidde tot de Februaristaking, waarbij duizenden arbeiders en anderen in Amsterdam en omliggende steden het werk neerlegden uit protest tegen het brute optreden tegen hun joodse stad- en landgenoten door de Duitse bezetter. Op 11 juni 1941 was er in Amsterdam opnieuw een grote razzia. Daarbij werden 310 joodse mannen opgepakt en in Kamp Schoorl gevangen gezet. 689 mensen werden via hier uiteindelijk via Buchenwald naar Mauthausen gebracht. Slechts twee van hen overleefden.
Voor ongeveer 1900 mensen is Kamp Schoorl de eerste etappe geweest van een lange lijdensweg naar de nazi-kampen elders. Meer dan 1000 van hen, voornamelijk joodse en politieke gevangenen, zijn daarvan niet teruggekeerd.
