Met het collectief geheugen in Alkmaar is het al niet veel beter gesteld dan met dat van mijn oma. Je zou het na al het gedoe over de verhuisplannen van het MCA bijna vergeten, maar het is nog geen drie jaar geleden of de toenmalige bestuursvoorzitter van het MCA presenteerde de in zijn ogen onvermijdelijke uitbreidingsplannen van het MCA exact bovenop de locatie waar nu het statige Westerlichtgebouw grandeur geeft aan het oudste stadspark van Nederland, de Alkmaarderhout. De vraag welk verzet er in de stad tegen de sloop van dit gebouw gerezen zou zijn en wie er voorop gelopen zou hebben bij dit verzet laat ik maar even voor wat die is. Het is lente, rokjesdag hangt in de lucht, dus laten we eens inzoomen op het park. Je kunt er lekker doorheen struinen, er is een speeltuin, een kinderboerderij en in het cultuurpark staat de mooiste muzieknis van Nederland. En toch mist er iets. Wat maakt dat je in Parijs wel je boek pakt om in het Jardin du Luxembourg of een ander park een middagje lui te gaan lezen, terwijl zelfs op een mooie zomerzondagmiddag de Alkmaarse parken bijna leeg zijn?
Google voor het antwoord op deze vraag even een paar afbeeldingen van buitenlandse parken en je ziet vaak twee dingen: Stoelen en een kiosk. Houten tuinstoelen voor algemeen gebruik. Waar je lekker op kunt zitten als de grond en het gras nog nat zijn of de botten stram. En ja, in het buitenland blijven die stoelen dan gewoon staan. En een kiosk dus waar je een kopje koffie, thee, of pannenkoek kunt bestellen. Nee, geen groot commercieel theepaviljoen , of nog erger, een Grand cafe. In de beperking toont zich de meester: het moet niets minder maar vooral ook niets meer zijn dan een mooi eenvoudig groen loketje van twee vierkante meter waar je lekker op aan kunt slenteren voor een kopje thee of een glaasje limonade. Ik durf de weddenschap aan dat het gebruik van onze parken met wat stoelen en een kioskje met sprongen vooruit zal gaan. Moeilijk te organiseren? Dacht het niet. Zo’n minitentje kun je verpachten –helpen we ook weer een Alkmaarder aan een baan- of in het geval van stadspark de Hout zou je het ook kunnen ‘vergunnen’ aan de vrijwilligers van Cultuurpark de Hout die op zomerzondagen nu toch al bij de muzieknis te vinden zijn. De opbrengst uit de kiosk kan dan worden besteed aan een nog leuker en mooier aanbod. Wie Alkmaar wil laten bruisen hoeft het niet altijd in het grote te zoeken.
Gert-Jan Leerink
